இரவுகளை எழுதுபவன்...!

எதையுமே எழுதத்தோன்றவில்லை எனக்கு!

ஏதோ ஒரு கலவையான மனோநிலையில் சுவாரஸ்யமற்ற விரக்கதியுற்ற பொழுதுகளாய் இருக்கிறது இப்போதைய நாட்கள். நிறைந்து விட்ட குப்பைக் கிடங்காய் இருக்கிறது மனம்! பூனைகள் தட்டி விழுத்திய குப்பைவாளியாய் பின்னிரவுகளில் விழித்திருக்கிறது குழம்பிக்கிடக்கிற மனம்...

எரிகின்ற மெழுகுதிரிக்கெங்கே தெரியும் வலிக்கின்ற மனதின் துயரம் அது பாட்டுக்கு உருகி வழிந்துகொண்டிருக்கிறது! எடுத்து வைத்த நாட்குறிப்பின் பக்கங்களில் வடிவங்களற்று கிறுக்கிக் கொண்டிருக்கிறது வலது கையில் இருக்கிற பேனை! எழுதப்படாத வார்த்தைகளை எரித்து சாம்பராக்ககும் முயற்சியில் தோற்றுக்கொண்டிருக்கிறது இடது கையில் இருக்ககிற மல்பறோ லைட்ஸ்! (சிகரெட்)

நேரம் நிமடங்களாக தூக்கத்தை விழுங்கிக்கொண்டு நகர்கிறது....எப்பொழுதோ வாசித்த வரிகளின் சாயல் அல்லது அடி மனதில் இருக்கிற சொற்களின் திமிறல் கோர்வையற்று சிதறி கறுப்பு நிறத்தில் விழுகிறது வெள்ளை நிறத்தாள்களின் மையத்தில்...

அப்படி சிதறி விழுந்த வார்த்தைகளை கோர்வையாக்க தெரியவில்லை எனக்கு.யாரோடும் பேசப்பிடிக்காத அல்லது பகிர்ந்துகொள்ள முடியாத சூழலில் எழுதுவதைத்தவிர வேறு வழியும் தெரியவில்லை எனக்கு!

உருகிக்கொண்டிருக்கிறது மெழுகுதிரி...
சாம்பலாகிக்கொண்டிருக்கிறது சிகரெட்...
எழுதிக்கொண்டிருக்கிறது பேனை...
சொற்களால் நிரம்பிக்கொண்டிருக்கிறது தாள்கள்...
நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது இரவு...
விழுந்து கிடக்கிறது குப்பை வாளி...

காலையில் மறுபடியும் சீர் செய்து வைக்க வேண்டும் குப்பை வாளியை!