அலை செய்த துரோகம்...

கொஞ்சம் பொறு அலையே -உன்னோடு
கொஞ்சம் பேசவேண்டியிருக்கிறது!
என் சிறுவயதிலிருந்து
என்னை நீ பார்த்திருக்கிறாய்
அம்மாவுடையதோ அல்லது அப்பாவுடையதோ
கைகளைப்பற்றிக்கொண்டு...
உன் பெரியதும் சிறியதுமான அலைகளுக்கு
நான் பயந்து பயந்து நடந்த நாட்களில் இருந்து
என்னை உனக்கு தெரியும்!
ஒருவேளை அதற்கு முன்னர் இருந்தே
உனக்கு என்னை தெரிந்திருக்கலாம் - ஆனால்
எனக்கு உன்னை அப்பொழுதிலிருந்துதான்
அடையாளம் கண்டு கொள்ள முடிந்திருக்கிறது...
அந்த நாட்களில் இருந்து இப்போது
அவளோடு நடந்த நாட்கள் வரைக்கும்
உனக்கு என்னை நன்றாகவே தெரியும்!
இதுவரையும் உன்னிடமிருந்து நான்
எதையும் மறைத்ததில்லையே!
என்னுடைய பள்ளி நாட்களின்
உறவுகளும் பிரிவுகளும்
என்னுடைய சிறுபராயத்தில்
நீ கொடுத்த சிப்பி சோகிகளும்
நான் வளர்த்த மீன்களின் தொட்டிக்கு
நீ கொடுத்த பூக்கற்களும் சங்குகளும்
பழைய புத்தகங்களின் பக்கங்களில்
நான் செய்து விட்ட கப்பல்களும்
என் பெயரெழுதி போத்தலில் அடைத்து
என்னால் முடிந்தவரை தூரத்தில்...
உனக்குள் அதனை எறிந்ததும் என சிறுவயதில்
நம் கொடுக்கல் வாங்கல்கள்
நம் நட்பின் பரிமாற்றங்களாகத்தானே இருந்தது...

உந்தன் காற்றோடு நான் பட்டமேற்றி விளையாடியதும்
உன்னோடு சேர்ந்து நான் நீச்சல் பழகியதும்
அதன் பிறகு நேரம் கிடைக்கும் பொழுதெல்லாம்
உந்தன் அலைகளில் நான் மிதந்திருந்ததும்
நம் நட்பின் நெருக்கத்தை அதிகரித்திருந்ததே...

வருடம் ஒரு மறை வரும் நம்மூர் கோவிலின்
தீர்த்ததிருவிழாவில் ஊரையே மொத்தமாய்
பார்த்த சந்தோசத்தில் நீ துள்ளி விளையாடுவதும்
சில வருடங்களுக்கொரு முறை வரும்
ஏதோ ஒரு தினத்தில் நம்மூர் கோவில்
தெய்வங்கள் எல்லோரும் உன்னை
தேடிவந்து நீராடிச்சென்றதும் என
ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பங்களிலும்
எனக்கும் உனக்குமான நெருக்கம்
அதிகமாகத்தானே ஆகியிருக்கிறது....

ஏதோ ஒரு சந்தர்ப்பத்தில்
என் நண்பன் ஒருவனை நீ பறித்துக்கொண்ட பொழுதில்
அவனை உன் கரையிலேயே நெருப்பாக்கி
அவன் சாம்பலையும் உனக்குள்ளேயெ கரைத்ததற்காய்
உன்னோடு நான் கோபித்துக்கொண்ட அந்த நாட்களுக்கு பிறகு...
அந்த சோகத்தை மறப்பதற்கு கூட
உந்தன் கரையில் இருந்துதானே அழுதேன்
அப்பொழுதும் நீதானே வந்து தேற்றினாய்
அதன் பிறகு நான்
உன்னோடு பேசுவதைக்குறைத்திருந்தேன்
பார்க்க வருவதை தவிர்த்திருந்தேன்
பின்பொரு சந்தர்ப்பத்தில் நெடுநாட்களின் பின்னர்
அவளை முதன் முதலில் சந்தித்த நாளில் கூட...

உன்னைப்பபார்க்க வந்து
நெருக்கமான நண்பர்களைப்போல
தழுவிக்கொண்டோமே நினைவில்லையா?!
அதன் பிறகு அவளும் நானும்
நீயும் நிலாவும் மட்டுமேயான நாட்களில்
நேரம் போவதே தெரியாமல்
பேசிக்கொண்டிருக்கிற எங்களுக்கு
ஈரம் சேர்த்த காற்றை அனுப்பி
நேரத்தை நினைவுபடுத்துவாயே மறந்து விட்டாயா?

எனக்கும் அவளுக்கும் இடையிலான
நெருக்கமான தருணங்கள் கூட
உன் கரையில்தானே நிகழ்ந்திருக்கிறது
இவ்வளவு ஏன்
என் முதல் முத்தம் கூட
உன் பார்வையில்தானே நிகழ்ந்திருக்கிறது
இப்படி என்னுடைய
சந்தோசம்,சோகம்,சுகம் என
யாவும் உனக்கு தெரியாமல்
நான் மறைத்ததில்லையே

இப்படியிருக்க...

நீ மட்டும் எப்படி!
நெஞ்சைத்தொட்டுச்சொல்!!
நீ செய்தது துரோகம்தானே!
போ அலையே போய்விடு !
நீ செய்தததை மறக்க முடியவில்லை!!
மன்னிக்கவும் முடியவில்லை!!

இருந்தாலும்...
இப்பொழுதும் கூடப்பார்
உன்னிடம்தான் அழுதுகொண்டிருக்கிறேன்
இனியாவது...
எனக்கு தெரிந்தொ தெரியாமலோ...
இப்படியான காரியங்களை செய்யாதே.




\\
நினைத்துபாராத விசயமாய் நிகழந்த சுனாமி நினைத்துப்பார்க்க முடியாத மறக்கவும் முடியாத நிகழ்வுகளை தந்து போய் நான்கு வருடங்களாகிற்று ...சொல்ல முடியாத, வெளியே தெரியாத பல கதைகள் இன்னமும் இருக்கிறது அதன் வடுக்களின் சுவடாக...


\\
சுனாமிக்கு பின்பான நாளொன்றில் எங்களுர் கடற்கரையில் நடந்து கொள்கையில் மனதுக்குள் வந்த பல நினைவுகளை கையிலிருந்த பழைய குறிப்பேடொன்றில் தொடர்பே இல்லாமல் கிறுக்கியிருந்தேன் அப்படி அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாய் எழுதிய கடல் குறிப்புகளில் இருந்து சில வரிகளை சேநர்த்தெழுதியிருக்கிறேன்...(22/01/05)

நேற்றே தட்டச்சி முடித்திருந்தேன் பதிவாக்குவதற்கான நேரம் கிடைக்கவில்லை இன்றைக்கு வந்தவுடன் பதிவாக்கி இருக்கிறேன்.

26/12/2008
4.35pm
K.S.A


\\

சுனாமிக்கு பின்னர் கடற்கரை பிரதேசத்திலேயே வேலை செய்திருந்தாலும் கடலுடனான நெருக்கம் குறைந்துதான் இருக்கிறது...கடற்கரையிலேயே வேலை செய்திருந்தாலும் ஊரைவிட்டு வரும்பொழுதே திருகோணமலை கடலின் அலைகளினுடே கண்ணுக்கெட்டிய துரம் வரை நடந்து திரும்பினேன்.

அதே போலத்தான் எங்களுர் கடற்கரையிலும் கால் நனைக்காமல் இருந்த என்னை இரண்டு சந்தர்ப்பங்களில் கடலே அழைத்திருந்தது.