இரண்டு வருடமாய் ஒரு பாடல்...

திகிரி ஒழுங்கையின் உறவுகள்

இடம்பெயர்ந்திருந்தாலும்

தில்லையம்பதி வீட்டடின் ஞாபகச்சுவர்களில்

நீயும் நானும் சந்தித்த நினைவுகளை

தீட்டிக்கொண்டிருக்கிறது காற்று...


நெருக்கமான தருணங்களின் சுகங்களை

தெரு முழுவதும் வாசங்களாய் வீசிக்கொண்டிருக்கிறது

முன் வாசல் மல்லிகைப்பந்தல்...


ஊடிக்கொண்டே கூடிய சந்தர்ப்பங்களையும்

சிலாகித்த சிருங்காரப்பொழுதுகளையும்

எல்லாவற்றையும் எழுதி வைத்திருக்கிறது

நாம் நடந்து கொண்டே கதைத்த

ஒழுங்கை மணல்...


எதிர்பாராமல் உன்னை நான்

அடித்துவிட்ட அந்த

நெகிழ்ச்சியின் நெருக்கத்தில்

நீளமாய் விலகி விலகித் தழுவிய

நாளுக்காய் பூக்களை மறக்காமல் தருகிறது

வேலியோரத்து பூவரசுகள்...

சந்தித்த நாட்கள் எல்லாமே இருவரும்

சாய்ந்து நின்று இலைகள் பிய்துப்போட்ட

சுவரோரத்து மயிர்கொட்டி பழ மரம்

சாய்ந்து கொண்டிருக்கிறது

நம் பிரிவின் துயர் தாளாது...


இருந்தாலும்... இன்றோடு

இரண்டு வருடங்கள் கடந்து விட்டாலும்

கடைசியாய் கிடைத்த தகவலின் படி

காதல் இசைக்கிற ஒரு பாடல் காற்றில்

ஒலித்துக்கொண்டே இருக்கிறது

இன்னமும் ஈரமாய்...


நானும் நீயும் வாழ்ந்த ஊரில்

நம் வருகைக்காய்...