ஒரு மைதானமும் ஒரு தேவதையும் நானும்...

வியர்வையில் நனைகிறதுன் மேலாடை
மைதானமெங்கும் வழிகிறது அழகு!

எந்தவித தயக்கங்களும் இல்லாமல் யாருமில்லாத சுதந்திரத்தில் வியர்வை நனைக்க, அழகு தெறிக்க மைதானத்தில் பயிற்சி செய்கிற பெண்களை பார்த்திருக்கிறீர்களா அது ஒரு தனி அனுபவம்..அதுவும் அவள் மனதுக்கு நெருக்கமானவள் ஒருத்தியாயிருக்கையில் அற்புதமான அனுபவமாகி விடுகிறது அது!

காலையில் உடற்பயிற்சி செய்ய வேண்டும் என்கிற கடைமையை அறிமுகம் செய்தவள் அவள்! எனக்கும் அதிகாலைத்தூக்கத்துமான நெருக்கத்தை பறித்துவிட்டிருந்தாள் காலையில் அம்மாவோ அக்காவோ தண்ணி தெளிக்கும் வரை படுக்கையிலிருந்து எழுந்திருக்காத என்னை இருள் விலகாத அதிகாலையில் பனி படர்ந்த மைதானதின் புல் வெளியில் நடக்க விட்டிருந்தாள்.

யாரோடும் அதிகம் பேசாத அவள் என்னை மட்டும் சேர்த்துக்கொண்டதில் சந்தோசப்பட்டுக்கொண்டிருந்த மனதை; மிக மென்மையான இயல்பு (அவள் எப்படி அவ்வளவு வேகமும் திடமும் வைத்திருந்தாள் என்பது நான் இன்னமும் அதிசயிக்கிற விசயம்) வெகு நிதானமான பெண்மை, முடிவெடுக்கிற ஆற்றல், நிறைவான தோற்றம் என மொத்தமாய் மிக அதிகமாய் வன் முறைசெய்து கொண்டிருந்தாள் அவள்...


குறுந்தூர,நெடுந்தூர ஓட்டங்கள்,நெட் போல்,கிரிக்கெட்,எல்லே,வொலிபோல் என அவள் கலக்காத விளையாட்டே இல்லை எனலாம்.மாவட்டம், மாகாணம் என பல மட்டப் போட்டிகளில் அவளை சேர்த்துக்கொண்ட பெருமையை பெற்றிருந்தது அவள் பள்ளிக்கூடமும் எங்கள் ஊர் கழகமும்(Sports Club).

வெள்ளை நிற ‘ரீசேட்டும்’ கறுப்பு அல்லது அடர் நீல நிற ‘ரக்சூட்டும்’ வெள்ளை நிற சப்பாத்துகளும் என அவள் பயிற்சி செய்வது அழகின் அதிகாரங்கள் நிரம்பிய பட்டத்து இளவரசி ஒருத்தியின் பயிற்சியை நினைவு படுத்திப்போகிற நிகழ்வு!
அழகு தெறிக்க,வளைவுகள் அதிர,பெண்மையின் இயல்பான வாசனைகளோடு,வியர்வையில் நனைகிற அழகுகளோடு, மிக முக்கியமானதாய் என்னை தவிர்க்கவில்லை என்கிற மிக நெருக்கமானதான சினேகங்களோடும் என் அதிகாலைகளை அற்புதமாக்கிக்கொண்டிருந்தாள்...

நான் மைதானத்துக்கு அவளுக்காகத்தான் வருகிறேன் என்பது தெரிந்திருந்தாலும் என்னை தனக்கு நெருக்கமானவனாய் உணர்கிறதாகிய நம்பிக்கையை எனக்கு அவள் செயல்கள் மற்றும் சினேகமான சிரிப்புகள் மூலம் உணதர்த்திக்கொண்டாள்....இன்னொரு வகையில் நான் வருவது தனக்கு திருப்தியாயிருந்ததாயும் அவளால் என்னை கவனிக்காமல் இருக்க முடியாதிருந்ததையும் பின்னய சம்பாஷணைகளின் பொழுதுகளில் குறிப்பிட்டிருக்கிறாள்...


பள்ளிக்கூட வயதில் அது தருகிற சுகம் வாழ்க்ககையின் பக்கங்களில் எழுதாமல் நிலைக்கிற ரசனைப்பொழுதுகள்,இன்னொரு மொழியில் தேவைதையின் தருணங்கள்!எனக்கும் என் அதிகாலைத்தூக்கத்துமான உறவை தகர்த்த பெருமையும பின்னர் மொத்த தூக்கத்தையும் பறித்த பெருமையும் இன்னமும் அவளுக்கிருக்கிறது!


என்ன ஒரு சோகம் அவள் கழகத்துக்குரிய அல்லது பள்ளிக்கூடத்துக்குரிய சீருடையில் மைதானமொன்றில் போட்டிக்காக ‘நெட்போல்’ விளையாடுவதைப்பார்க்கிற தவம் அல்லது வரம் எனக்கு இதுவரையும் கிடைக்கவில்லை இனிமேலும் கிடைக்கப்போவதில்லை...

//
உன் வியர்வைத்துளிகள்
விழுந்த இடங்களில்
வண்ணத்துப்பூச்சிகள்...!

//
காற்றில் கரைகிறதுன்
வியர்வைத்துளிகள்
மைதானமெங்கும் பூவாசம்...!

//
நீ
காலைப் பயற்சிக்கு வருவாய் என்றே
விடியாமல் காத்திருக்கிறது
மைதான வெளி!

//
அவள்
வந்து போக ஆரம்பித்த பிறகு
வந்து போகின்றன சில பறவைகளும்
எங்களுர் மைதானத்துக்கு...

//
நீ
பயிற்சிக்கு வரும் வரை
காத்திருந்து பூக்கின்றன
ஆங்காங்கே இருக்கிற பெயர்
தெரியாத பூச்செடிகள்...

//
அவள்
ஓடிக்களைத்தில்
மூச்சு வாங்கிக்கொண்டிருக்கிறது
காற்று!

//
பனி-
பூத்திருக்கிறது மைதானம்
அவள்-
பயிற்சிக்கு வருகிற
அதிகாலைக்காக...

//
அதிர்ந்து வளைகிற அழகுகளில்
சிதறுகிறதென் கவனம்...
உன் மேலாடையில் வழிகிற
காற்றில் கரைகிறதென் சுவாசம்...
கன்னங்களில் இழைகிற கூந்தல்கற்றைகளில்
சிக்குகிறதென் கண்கள்...
நீ இழுத்து விடுகிற மூச்சில்
நிறைகிறதென் உயிர்!


பின் குறிப்பு:
//
இத்தனை நெருக்கமாய் இருந்தும் அவள் நெட்போல் விளையாடுகிறதைப்பார்க்கிற சந்தர்ப்பம் எனக்கு அமைந்திருக்கவில்லை அது ஒரு மாதிரியான தவிப்பாகத்தான் இன்றளவும் இருக்கிறது.

//
அவள் இப்பபொழுது எந்த பயிற்சியும் செய்வதில்லை விளையாட்டுகளில் பங்கெடுப்பதும் இல்லை பின்னர் ஒருவேளை நிகழக்கூடும் நிலவொளியில் நிழக்ககூடும் முன்பு நிகழ்திருக்கிறதைப்போலான பயிற்சியும் ஒரே ஒரு பார்வையாளனுக்கும் அவனே போட்டியானளனுமாயிருக்கிற நெட்போல் ஆட்டமும்.

//
காலம் மாற்றங்களை
காவிக்கொண்டு பயணிக்கிறது...
மாற்றங்கள் எதிர்பார்க்கப்படுகின்றன!